İlk video oyunları hatırası SEGA Genesis'de. Bu noktadan önce epeyce oyun oynadığımı biliyorum, ama bu benim çocukluk oyunumdan en iyi hatıralarım olarak öne çıkan oydu.
Oyun oldu Öfke 2 Sokakları. Çok oyunculu bir oyun olmak, babamla oynayabileceğim bir şeydi. Oyunu koyduk ve oynanabilir dört karakteri inceledik. Makara bıçaklarındaki hızlı çocuk olmayı seçtim ve babam ya sarı saçlı, beyaz tanklı karate adamı ya da kaslı gömleksiz adamdı. Bu oyunu oynamak ve çılgın seviyelere geçmek için saatlerimizi harcadık. Son hayatımı ne zaman kaybedersem üzülecektim, yine baştan başlamak zorunda kalmamıza neden olacaktı. Bu oyunda ikimiz de aynı beceri seviyesindeydik ve babam etrafa erkekleri fırlatıp kafataslarını vurarak düşmanlarının arkasına atlayıp yüzlerini yumrukladım.
Asansör seviyesi hayatımda bu noktaya kadar karşılaştığım oyunun en zor kısmı olmalıydı. Nereye giderse liderin tepesine ulaşmadan saatlerce önce hissettim, her düşman yükseldikçe daha da zorlaşıyordu. Bu, babam ve benim gerçekten bağladığımız ilk oyundu. Hey gidi günler.