İçerik
- Benim fikrim Sonsuz ikinci kez oynadıktan sonra dramatik bir şekilde değişecekti.
- Bunun BioShock Infinite ile ne ilgisi var?
- Geri kalanıyla oynadım Sonsuz ve arkasındaki hikayeye aşık oldum.
BioShock Sonsuz Şüphesiz ki, saygın serisindeki en polarize edici giriş. İlk oynayan ve seven birçok insan Bioshock Irrational ekibinin son maçlarıyla tanıştığı tempodaki değişiklikten dolayı büyük hayal kırıklığına uğradılar. Arkadaşlarımdan bazıları plazmitlerle birlikte Call of Duty olarak adlandırıldı. Ben bile itiraf etmeliyim ki ilk oyuncağımda uyuşmuş hissediyorum. Her zaman çok fazla hareket oldu ve Elizabeth neden sürekli beni sürekli devam ettirmeme yardımcı oluyordu? Silahlar siz onları yükselttikçe görünüşte hiç değişmedi, Tamirciler tüm zamanların en kötü patron karakteriydi ve hikaye hiç mantıklı gelmedi!
Sonsuz ile oynadıktan sonra kızdım. Oyunu değiştirip iyileşmesini beklemek için bir oturuşta bitirdim, ama olmadı. Krediler bitince oyunu çıkardım ve rafıma koydum, en sevdiğim franchise'lardan birinin olmasından hayal kırıklığına uğradım. Odadan odaya gittiğiniz bir diğer aksiyon tabanlı tetikçi, artık ortaya çıkana kadar düşmanları temizlemiyor.
PS3'ümde oyuna başlamadan önce bir şans daha vermem için yaklaşık bir yıl bekledim.
Benim fikrim Sonsuz ikinci kez oynadıktan sonra dramatik bir şekilde değişecekti.
En büyük fark şuydu, bu sefer ne bekleyeceğimi biliyordum, bunun kesin bir devamı olmayacaktı. BioShock 1, bu hep birlikte farklı bir deneyim olurdu.
Bu zihniyet çekme ile Columbia yolculuğuma başladım. Ben sadece bir kere oyunu oynamıştım, bu yüzden olanları birincisi gibi hissettirerek olanları unutmuştum. Infinite’in başlangıç bölümleri heyecan verici, roketi Columbia’ya götürmek ve sizi şehre davet eden Comstock Kilisesi’ni keşfetmek harika deneyimlerdi, ama benim için anlaşmayı gerçekten mühürleyen şey (ve oyunu tüm zamanların favorilerimden biri yaptı) ) çok erken oldu.
Columbia'nın başlangıç kısımlarında dolaşırken, uygun gördüğünüz gibi keşfetmekte özgürsünüz. Karnaval oyunları oynayabilir, şehre bakabilir ve yürüdüklerinde insanların yaşamlarını devam ettirerek konuşurken dinleyebilirsiniz. Bulutlardaki bir şehrin canlandırılması beni çok etkiledi ve Comstock’un yalanını satın almaya başlamıştım. Çekilişin sürdüğü festivale yaklaşırken, şarkı söyleyen bir insan kalabalığını duyabiliyordum, ilk başta yapmak biraz zordu, ama daha sert dinlediğimde, “İyi Geceler Irene” şarkı söylediklerini fark ettim. Şarkı gözlerime gözyaşı getirdi.
Daha geçen sene sevdiğim birini kaybettim, adı Paul Linerode'du. Paul, Kore Savaşı'nın ön saflarında görev yapmıştı ve şimdiye kadar tanıdığım en cesur adamdı. Karısının bir resmini onunla savaşa soktu ve bir itfaiye sırasında yalnızca birkaç hafta sonra bir düşman askerinde bulunduğunda tekrar bir araya gelmek için kaybetti. Paul ve karısı Donna, hem hafızasında yiyen bir hastalıktan, hem de Paul, onsuz devam etmek zorunda kalmanın gönlünü aştı.
Bunun BioShock Infinite ile ne ilgisi var?
O anda basitçe bir video oyunu oynamıyordum, Columbia’da hayatımın geri kalanında üzerimde kalıcı bir etki bırakacak bir şey deneyimliyordum.Paul, Donna'nın vefat etmeden hemen önce “Goodnight Irene” adlı şarkısına seslendi ve o anda onu hatırladı ve onların şarkıları olduğunu hatırladı. Bu şarkının oyunda olduğuna inanamadım, ona doğru yürümeyi asla unutamayacağımı ve asla durmayacağını ummayacağım.
O anda basitçe bir video oyunu oynamıyordum, Columbia’da hayatımın geri kalanında üzerimde kalıcı bir etki bırakacak bir şey deneyimliyordum. Özünde, yaşadığım bu küçük an, ilk başta oyun oynamamızın nedeni. İmkansızı deneyimlemek ve kendi içimizde olmayan garip yeni dünyaları ziyaret etmek istiyoruz.
Geri kalanıyla oynadım Sonsuz ve arkasındaki hikayeye aşık oldum.
Bir keresinde, ilk oyunun doğrudan bir kopyası olmadığı gerçeğini bıraktım, arkasındaki mekaniği de sevdim, ama en çok sevdiğim şey, istediğim zaman bu oyunu tekrar oyuna sokabilmemdir. PS3 ve her zaman güzel bir koro şarkı söyleyen, “Goodnight Irene” yazan Columbia'ya taşınacaksınız.